Bursztyn
Bursztyn ( sukcynit ) - kopalna skamieniała żywica, pochodząca z drzew iglastych, powstała 40-50 milionów lat temu. Mineralogia określa bursztyn, jako ciało organicznego, niejednorodne chemicznie, obdarzone swoistymi właściwościami fizykochemicznymi.
Nazywany jest kamieniem życia, ponieważ może dostarczać naszemu organizmowi życiodajnych elektronów i jonów ujemnych. To jedyny kamień szlachetny pochodzenia roślinnego. Bursztyn może posiadać różne barwy od jasnożółtej do brunatnej, może być prześwitujący lub nieprzezroczysty. Często można zobaczyć w nim zatopione pozostałości roślin lub zwierząt.
W składzie chemicznym występuje ok. 80% węgla, 10% wodoru i tlenu. Skład bursztynu jest różny i zależy od miejsca pochodzenia i wieku. Badania wykazały, że bursztyn zawiera cenne mikroelementy: krzem, magnez, żelazo, wapń, potas, związki organiczne połączone z jodem, substancje lotne, kwasy żywiczne.
Najwięcej bursztynu występuje w Bałtyku, ale można go spotkać w cieplejszych morzach. W Polsce bursztyn znajdziemy m.in. w okolicach Zatoki Gdańskiej, Mierzei Wiślanej i Półwyspu Helskiego. Występuje także na Polesiu Wołyńskim, w okolicach Kaliningradu i niemieckiego Bitterfeldu.
Niezwykłe właściwości bursztynu poparte zostały badaniami naukowymi. Stwierdzono, że kwas bursztynowy działa jak biostymulator, pobudza system nerwowy, reguluje pracę nerek i jelit, jest środkiem przeciwzapalnym i antytoksycznym. Działa na dolegliwości reumatyczne, astmatyczne, podrażnienia skóry, schorzenia oskrzeli, gardła i tarczycy, a także łagodzi skutki oparzeń i ukąszeń owadów. Medycyna naturalna uważa, że każdy jest otoczony polem elektromagnetycznym. Nadmierna ilość ładunków dodatnich jest często spowodowana stresem i chorobami. Bursztyn wytwarza pozytywne ładunki ujemne, dzięki czemu zachowana jest równowaga.
Bursztyn wykorzystywany jest w nowoczesnej kosmetologii, jako dodatek do kremów, balsamów, jako środek do pielęgnacji cery zmęczonej. Kwas bursztynowy oraz olejek bursztynowy poprawia elastyczność skóry, zmniejsza szorstkość i głębokość zmarszczek, skóra zostaje długotrwale nawilżona i dotleniona, staje się gładka i promienna.
Od dawna wierzono w dobroczynne właściwości bursztynu i wiele z tych działań zostało udowodnione naukowo. Bursztyn można stosować przy wielu dolegliwościach i schorzeniach. To prawdziwy dar ziemi.
Bursztyn w medycynie
W magiczną i leczniczą moc bursztynu wierzono już w czasach starożytnych. Zachowane do dziś bursztynowe wisiorki z epoki kamienia były stosowane w magii łowieckiej przez prehistorycznych mieszkańców ziem nadbałtyckich. Najczęściej występują one w formie płytek lub okrągłych tarczek, czasem ze stylizowanymi wyobrażeniami ludzi i zwierząt, a także w postaci zoomorficznych i antropomorficznych figurek. Tajemnicze i niezwykłe właściwości bursztynu, a zwłaszcza moc przyciągania, wywoływały lęk i podziw człowieka pierwotnego, dlatego przypisywano mu magiczne właściwości. Wierzono, że zabranie ze sobą na polowanie bursztynowej zawieszki lub figurki zapewnia udane łowy. W okresie neolitu składano bursztynowe ofiary pod domami, jako zabezpieczenie ich mieszkańców przed wszelkimi nieszczęściami.
Średniowiecze
W średniowieczu przyjęło się większość przekonań o pozytywnym oddziaływaniu bursztynu dodając jeszcze to nowe właściwości. Mnisi zalecali picie bursztynowej nalewki na piwie przy bólach brzucha, a na mleku przy chorobach pęcherza. Arabowie polecali bursztyn przy biegunce i krwotokach. Sam Mikołaj Kopernik używał bursztynowego proszku na dolegliwości sercowe. Medycy zalecali noszenie bursztynu przy sobie, a także okadzanie dymem bursztynowym miejsc dotkniętych epidemią dżumy. Bursztyn spożywany w formie nalewki miały pomagać przy leczeniu zapalenia dróg oddechowych, w bólach głowy, zaburzeniach snu, dolegliwościach miesiączkowych, krwotokach i przy porodach. Chińczycy stosowali bursztyn zmieszany z opium, jako skuteczny środek uspokajający, przeciwbólowy i rozkurczowy.
W Polsce
W Polsce bursztyn był bardzo popularnym środkiem leczniczym, podawano go dzieciom do gryzienia na bólu podczas ząbkowania. Bursztynem leczono reumatyzm, bóle gardła, infekcje, choroby oczu. Nieoszlifowany bursztyn przyłożony w okolice splotu słonecznego stabilizuje pracę serca i układu krążenia. W medycynie naturalnej używany przy zaburzeniach pracy tarczycy, astmie, bronchicie, zapaleniu migdałków i bólach zębów.
Inkluzje w bursztynie
Inkluzją lub wrostkiem możemy nazwać wszystko, co znajduje się w bursztynie i nie było żywicą. Będą to więc pęcherzyki powietrza, woda, łuski pirytu a także rośliny i zwierzęta. Najstarsza żywica kopalna ma 230 milionów lat, najmłodsze datowane są na ok. 5 milionów lat.
Możemy je podzielić na inkluzje organiczne i nieorganiczne. Do tych pierwszych należą zwierzęta, rośliny oraz ich szczątki, które dla paleontologów stanowią cenny materiał badawczy. Badając inkluzje z poznajemy świat roślin i zwierząt sprzed wielu milionów lat.
Inkluzje zwierzęce są w bursztynie bałtyckim częstsze niż roślinne co zaskakuje, bo wydaje się, że zwierzętom łatwiej było uciec przed lepką substancją. Takie próby były też podejmowane, jednak jak wskazują na to zachowane okazy, często kończyły się źle dla owada czy innego drobnego stworzenia. Znane są liczne inkluzje z fragmentarycznie zachowanymi organizmami. Oznacza to, że insekt próbując wyrwać się ze śmiertelnej pułapki stracił skrzydła, czułki czy odwłok.
